Xyanide: Resurrection

Tegenwoordig wordt technologisch gamen vele malen beter gezien dan vroeger. Steeds meer games zoeken het hoger op. In de jaren '80 en '90 hadden games uit dit tijdperk geen charme die tegenwoordig veel games beheren. Het gebeurt zelden dat er voor een ouderwetse, verrassende aanpak gekozen wordt. De makers van Xyanide: Resurrection denken daar anders over, zij hadden 'old school' in gedachte toen zij dit spel ontwikkelde. Hoe het afloopt lees je in deze review..

De verwachtingen

Xyanide: Resurrection is een game die niet voor velen weggelegd zal zijn. Je hoeft er niet veel van te verwachten. De verhaallijn van Xyanide: Resurrection stelt erg weinig voor. Het spel kent geen intro, tussenfilmpjes en einddemo. Van het geluid en de grafische kracht hoef je niet al teveel verwachten. Zelfs op een PSOne was dit verre van aantrekkelijk geweest en de geluiden van je afweergeschut en ontploffingen zijn ook niet bepaald hoogstaand te noemen. Is er toch nog iets waarmee de game aan mijn verwachtingen heeft voldaan...

Einde van het spel

Wanneer je begint met het spelen van het spel, verschijnt er een tekst in het scherm en that's it. Aan het eind van het spel, in level vijf, kom je oog in oog te staan met een heks die je moet vernietigen. Dit gevecht is het minst leuke van het hele spel. Ten eerste omdat de heks er niet uitziet, ten tweede omdat ze aanvallen heeft die zo goed als niet te ontwijken zijn en ten derde omdat het algehele gevecht niet spectaculair genoeg is en aan de saaie kant is.

Ons oordeel Xianide

De gameplay van Xyanide: Resurrection is eigenlijk bijzonder simpel, ééntonig en eigenlijk al snel vrij saai. De fanatieke old-school fan zal nog wel even een leuke tijd met deze game kunnen beleven, maar eerlijk gezegd zetten wij hier vraagtekens bij. Ben je een jonge of ‘nieuwe’ gamer die niet begrijpt wat er nou zo leuk is aan ‘old school gamen’ dan kun je Xyanide: Resurrection rustig laten liggen.